မိုးမခသို႔ ေက်းဇူးစကား
၀င္းေအာင္ႀကီး၊ မတ္ ၂၉၊ ၂၀၁၃
အပတ္စဥ္၀တ္ျပဳပြဲသို႔အသြား မိတ္ေဆြကသူ႕ကားနဲ႔လာေခၚေလ့ရွိၿပီး အျပန္မေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လမ္းေလွ်ာက္ လာေလ့ရွိတယ္။ ေနပူလြန္းတဲ့အခါ သစ္ပင္ႀကီးေအာက္မွာ ခိုနားရတဲ့အရသာဟာ အေအးဓာတ္ေပးထားတဲ့ ဧည့္ခန္းဆိုဖာေပၚထိုင္ရတာထက္ ပိုေကာင္းတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက ရြာမွာ ေညာင္ပင္ႀကီးေအာက္ ကုကၠိုပင္ႀကီးေအာက္ ေဆာ့ကစားခဲ့ရတာကိုသတိရမိတာကိုး။
ဒါေပမယ့္ သစ္ပင္စိုက္သြားသူေ၀းလို႔ အရိပ္ခိုရတဲ့အတြက္ အပင္ကိုေက်းဇူးတင္ဖို႔ေတာင္ေမ့ေနလို႔ ရွက္မိသလိုလို တာ၀န္ပ်က္သလိုလို ခံစားမိတယ္။
သန္း၀င္းလိႈင္
မိုးမခမွာ သန္း၀င္းလႈင္ေရးသားေနတဲ့ အတၳဳပၸတၱိေတြကို ေတြ႕တိုင္း ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာမသိဘဲ စိတ္ထင္တိုင္း ကြန္မင့္ဆိုတဲ့လြတ္လပ္ခြင့္ အလြဲသံုးစားလုပ္ကာ တခါတေလ မၾကား၀ံ့မနာသာ မိုက္ရိုက္ေစာ္ကားခံရသူ ေတြအတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရလို႔၊ အဲဒီပုဂၢိုဳလ္ႀကီးေတြ အေၾကာင္းအမွန္အတိုင္း သိၿပီဆို ႀကိဳက္သလိုထင္ ႀကိဳက္သလို ျမင္။ သန္း၀င္းလိႈင္ေရးတာ သူတို႔ဖတ္မဖတ္ကၽြန္ေတာ္မသိပါ။ သန္း၀င္းလႈင္ေရးတာ ၿပီးျပည္စံုျခင္းရွိမရွိလည္း မေျပာႏိုင္။ အဘက္ဘက္က ဖ်က္ဆီးခံေနရတဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ ကေမာက္ကမျဖစ္ကုန္ခဲ့ရာ တည့္ေပး မတ္ေပးသူကို အားေပးအသိအမွတ္ျပဳၾကရမယ္ေလ။
မိုးမခပင္ႀကီး
ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ကိုဘုန္းေမာ္ေသဆံုးတာ ၂၅ ႏွစ္ျပည့္္သြားၿပီးကိုးလို႔ မိုးမခက ျပန္လည္ ေဖၚျပေပးတဲ့ စက္မႈအားမာန္မွ မ႑ပ္မထိုးရ--- ေဆာင္းပါးဖတ္ၿပီးသတိရလိုက္တယ္။ ေသြးစြန္းတဲ့လမ္းေတြေပၚ အေလာင္းေတြၾကား ေျပးရင္းလႊားရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ သတင္းစာေစာင္ထုတ္ခဲ့ၾကတယ္။ ရုန္းကန္လႈပ္ရွား ေထာင္သြင္း အက်ဥ္းခ်ခံၿပီး အသက္စေတးသြားသူေတြ။ အသက္မေသ ရွင္က်န္လြတ္ေျမာက္လာသူ တစ္ေယာက္ရဲ႕ႀကိဳပမ္းမႈ အမွတ္အသား။
၁၀ ႏွစ္ သက္တန္းရွိလာတဲ့ မိုးမခပင္ႀကီး။ မ်ိဳးေစ့ခ်၊ အပင္ေပါက္ေလး ယိမ္းမသြား ယိုင္မသြား ခ်ိမသြား နဲ႔မသြားေအာင္ ထိန္းသိမ္းကာ ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပး ေရေလာင္းေပးသူက ၀ါသနာပါလို႔ ေရးတယ္။ ထားပါေတာ့။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း သီခ်င္းေအာ္ဆိုသလို၊ ေအးေအးလူလူထိုင္ကာ ရုပ္ရွင္ၾကည့္သလို၊ အိပ္ယာေပၚပက္လက္လွန္ရင္း ၀တၳဳဖတ္သလို ၀ါသနာမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္။ အရိပ္အာ၀ါသက ေက်းဇူးဘယ္ေလာက္ ႀကီးမားသလဲဆိုတာျပေနေလရဲ႕။
လြတ္လပ္မႈနဲ႔တာ၀န္
မနက္အိပ္ယာကလာၿပီး ေကာ္ဖီခြက္ကိုင္ကြန္္ပ်ဴတာေရွ႕ထိုင္ကာ မိုးမခဖြင့္လိုက္ရင္ သတင္းေတြသိရ၊ ေဆာင္းပါးေတြဖတ္ရ၊ ဓာတ္ပံုေတြ ကာတြန္းေတြၾကည့္ရတယ္။ လြတ္လပ္တဲ့နယ္ေျမက ေခတ္မီနည္းပညာေက်းဇူး။ မ်ားျပားစံုလင္လို႔ ႀကိဳက္ရာေရြးဖတ္။ အမွားအမွန္ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ေ၀ဖန္ ေထာက္ျပေလ့ရွိတဲ့ တူေမာင္ညိုဆိုလည္း လက္လႊတ္လို႔ မရ။ ဆရာအုန္းႏိုင္ရဲ႕ မွတ္တမ္းေတြကလည္း ျဖတ္သန္းခဲ့တာေတြ ျပန္ေပၚလာေစတယ္။
ဒီၾကားထဲ ဘ၀င္မက်စရာေတြ ေတြ႕မိဖတ္မိေတာ့လည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ တာ၀န္မဲ့ၾကလို႔ လြတ္လပ္ခြင့္ဆံုးရံႈးရတာကို သက္ႀကီးရြယ္အိုအေနနဲ႔ဆင္ျခင္မိသလို၊ စာေရးရင္ စင္ျမင့္ကိုေရာ စာဖတ္သူကိုပါေလးစားဖို႔ တာ၀န္ရွိတယ္ဆိုတဲ့ က်င့္၀တ္ကိုလည္း ကေလာင္အိုႀကီးသတိရမိတယ္။
ျမ၀တီရဲေခါင္
၁၉၉၂ ခုႏွစ္ေမလ ျမန္မာျပည္ကထြက္လာၿပီး ဘန္ေကာက္မွာ ဘီဘီစီျမန္မာပိုင္းအတြက္ သတင္းေထာက္လုပ္ ေနစဥ္၊ ေခတ္ၿပိဳင္မွာ ျမ၀တီရဲေခါင္နဲ႔ဆံုတယ္။ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ဦး၀င္းခက္ ဘန္ေကာက္က္ုိျပန္လို႔မရ အေမရိကန္မွာ ေသာင္တင္ေနခ်ိန္ ထုတ္ေ၀သူ ကိုတင္ေမာင္၀င္းကို ၀င္ကူရင္း တြဲခဲ့ရတာပါ။ ေနာက္ပိုင္း သူၾသစေၾတးလ်ကိုေရာက္သြား၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း အလုပ္ရလို႔၀ါရွင္တန္ေရာက္လာခဲ့တယ္။
အေမရိကန္ကို သူအလည္ေရာက္ခိုက္ ျမန္မာသံုရံုးေရွ႕ဆႏၵပြဲမွာသတင္းယူရင္း ျပန္ဆံုလိုက္တယ္။အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔မိသားစု၀င္ ၄ ေယာက္ ၃ ႏိုင္ငံမွာ ၆ ႏွစ္ေလာက္ကြဲေနၾကရာကေန ျပန္စုမိေနၾကၿပီမို႔ သူ႔ကိုထမင္းဖိတ္ ေကၽြးႏိုင္ခဲ့တယ္။ သူခရီးဆက္တဲ့ ရစ္ခ်မြန္အထိလိုက္ပါသြားတယ္။ သူကြယ္လြန္ေၾကာင္း မိုးမမခထဲမွာ ဖတ္လိုက္ရေတာ့ သူ႔ေနာက္ဆံုးခရီး လိုက္မပို႔နိုင္ေတာ့ပါ။
ဟံသာ၀တီဦး၀င္းတင္ေမြးေန႔
ဒီတစ္သက္ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မေတြ႕ၾကရေတာ့လို႔ လက္ေလွ်ာ့ထားသူ ဟံသာ၀တီဦး၀င္းတင္နဲ႔ ရန္ကုန္မွာျပန္ဆံု လိုက္ရတာ ၾကည္နူး၀မ္းသာလို႔မဆံုး။ အားပါးတရစကားေျပာၾကအၿပီး လာခဲ့ဦးဗ်ာလို႔မွာလိုက္ေသးတယ္။ သူ႔ေမြးေန႔ သတင္းမိုးမခထဲ ဖတ္ရေတာ့ ဘာလုပ္မလဲ။ ဖေယာင္တိုင္ ၈၃ တိုင္ထြန္း၊ကိတ္မုန္႔ဓာနဲ႔လွီးကာ Happy Birthday လို႔ သီခ်င္းဆိုကာ သူက်င္းပတာ ႀကံဳဖူးၾကားဖူးဖို႕ေ၀းလို႔ စိတ္ကူးၾကည့္လို႔ေတာင္မရ။
သူေထာင္ထဲ တိုက္ပိတ္ခံရစဥ္ Centrum အားေဆး ေရာက္ေအာင္ပို႔ေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။ေထာင္ကလြတ္တဲ့ေန႔က တစ္နာရိနီးပါး တယ္လီဖုန္းဆက္စကားေျပာခဲ့တယ္။ ခုေတာ့ ဘယ္သူကဘာဘယ္ေလာက္ေပးေပး အကုန္လွဴပစ္တယ္လို႔ သူကိုယ္တိုင္ေျပာျပတယ္။ သတိရၿပီသူ႔အတြက္ ေမးေန႔လက္ေဆာင္။ အႏွစ္ ၅၀ ေလာက္ခင္မင္ရင္းႏွီးေလးစားခဲ့ရသူႀကီး အေၾကာင္း လူငယ္ေတြသိေအာင္ ေျပာျပေရးျပဖို႔ေလ။
ကာတြန္းေစာငို
မိုးမခမွာ သူ႔လက္ရာကာတြန္းေတြ႕တိုင္း ေမ့မရနိုင္ျဖစ္ရပ္ေခါင္းထဲေပၚလာတယ္။ ထိုင္းနိုင္ငံကိုေရာက္လာၿပီး မၾကာခင္ ABSDF နဲ႔အဆက္အသြယ္ျဖစ္ကာ ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ေတြကို သတင္းယူတတ္ဖို႔၊ ဘာသာျပန္တတ္ဖို႔ သင္တန္းေပးျဖစ္တယ္။ သင္တန္းမွဴး ကိုမင္းေအာင္၊ ေဒါင္းအိုေ၀စာေစာင္တာ၀န္ခံ မိဆူးပြင့္တို႔နဲ႔အတူ ကာတြန္းေစာငို ကိုလည္းေတြ႕ဆံုခင္မင္ခဲ့တယ္။
ABSDF စခန္းမွာ တစ္ေန႔အဘ (အၿငိမ္းစား ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးေအးျမင့္) ေက်ာင္းသားေတြကို နန္းႀကီးသုတ္လုပ္ေကၽြး တာျငဳတ္သီးလက္လြန္းသြားလို႔ ေစာငိုမ်က္ရည္မက်ဘဲ ႏွာရည္ေတြက်ေနတာကို္ၾကည့္ကာ ပြဲက်ေနတဲ့ျမင္ကြင္းပါ။ ခုေတာ့ ဘယ္ဆီေရာက္ေနတယ္မသိ၊ ကာတြန္းေစာငိုရဲ႕လက္ရာေတြနဲ႔ေတာ့ မိုးမခမွာမၾကာခဏဆံုရတယ္။
သစ္ပင္ေပၚက ငွက္တစ္ေသာင္း
မိုမခပင္ေကာင္းေတာ့လည္း ငွက္ေပါင္းတစ္ေသာင္းမက နားၾကခိုၾက အသိုက္အၿမံဳဖြဲ႕ေပလိမ့္မယ္။ ငွက္ေပါင္းစံု။ အသံေပါင္းစံု။ ခြပ္ေဒါင္းရဲ႕အိုေ၀သံပါမယ္၊ ခ်ိဳးကလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသံကူမယ္၊ ဆက္ရက္ေတြကလည္း တြတ္တြတ္ ထိုးမယ္။ က်ီးကန္းေတြကလည္း အာၾကမယ္။ ခိုညည္သံေတြလည္းၾကားရမယ္။ တစ္တီတူးေတြကလည္း အခြင့္အေရး၀င္ယူကာ ကိုယ္ရည္ေသြးၾကမယ္။
မသာအေလာင္း လာေမွ်ာ္တဲ့ လင္းတေတြလည္းပါခ်င္ပါမယ္ေလ။ အညစ္အေၾကးစြန္႔ၾကမယ္။ ၀ိုင္းဖြဲ႕ခြတ္ခ်င္ ခြတ္ၾကလိမ့္မယ္။ ငွက္ေတြကိုး။
အရိပ္ေနေန အခက္ခ်ိဳးခ်ိဳး
မိုးမခပင္မွာ အရိပ္ခိုၾကတာလူေတြေလ။ အရိပ္ေနေန အခက္ခ်ိဳးခ်ိဳးမလုပ္ဖို႔ဆိုတာက လူေတြအတြက္ သတိေပး စကား။ မိမိနဲ႔အေရာင္မတူ မ်ိဳးႏြယ္ကြဲျပားလည္း လူကိုလူလိုျမင္ လူလိုဆက္ဆံတတ္ျခင္းဟာ လူသား၀ါဒ (Humanism)ရဲ႕ မရွိမျဖစ္ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္။
ေဘာလံုးပြဲမွာ ေျမပဲဆားေလွာ္၀ါးရင္း ခ်လိုက္ပါလား၊ ေဆာ္ေလကြာလို႔ ေအာ္ဟစ္ေနသူေတြဟာ အားကစား ၀ါသနာရွင္မဟုတ္၊ ေဘာလံုးပြဲလာဖ်က္သူေတြ။ မိုးမခမွာ အဆိပ္အေတာက္ ျဖစ္ေစႏိုင္တာေတြ ေရးမိပါက အခက္ခ်ိဳးရာ က်ေပလိမ့္မယ္။ စာေရးရင္း ကြယ္လြန္သူ ေကအန္ယူေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမေျပာဖူးတာ ေခါင္းထဲ၀င္လာလို႔ ေ၀ငွပါရေစ။ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကိုယ္ခ်စ္ဖို႔ တျခား လူမ်ိဳးကို သြားမုန္းစရာမလိုဘူး၊ သူတစ္ပါးဘာသာကို သြားမပုတ္ခပ္ဘဲလည္း ကိုယ့္ဘာသာကိုယံုၾကည္လို႔ရပါတယ္ဆိုတာပါ။
မိုးမခပင္ႀကီးကား ေအးျမလွပါဘိ။ အရိပ္ခိုရင္း အခက္မခ်ိဳးမိဖို႔ ဆင္ျခင္ရင္း ေက်းဇူးစကားဆိုလိုက္ရေၾကာင္းပါ။
Comments