Aung Din - The Month of March, The Revolution (3)


အခန္း ၆ - မတ္လေတာ္လွန္ေရး  (၃)
ေအာင္ဒင္၊ မတ္ ၁၄၊ ၂၀၁၃

(၆/ဃ) နီရဲသြားတဲ့ တံတားအျဖဴ
မတ္လ ၁၅ရက္ေန႕ ညေနပိုင္းမွာ က်ေနာ္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ (လိႈင္နယ္ေျမ) ကို ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္၊ သူငယ္ခ်င္း တင္ထြန္းလဲပါပါတယ္၊ အင္းစိန္ဘူတာကေန ရထားစီးျပီး သမိုင္းဘူတာမွာဆင္းပါတယ္၊ အဲဒီကမွ အငွါးကားစီးျပီး လိႈင္နယ္ေျမကို ေရာက္တာပါ၊ စာသင္ခန္းေတြထဲမွာ လူသိပ္မရွိလို႕ ေက်ာင္းသားေတြစံုတတ္တဲ့ စားေသာက္ဆိုင္တန္းကို ဦးတည္ေရာက္ရွိပါတယ္၊ က်ေနာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ ေရာက္ရွိခ်ိန္မွာ စားေသာက္ဆိုင္တန္းမွာ လူစည္ကားေနဆဲပါ၊ စားေသာက္ဆိုင္တန္းက စာသင္ေဆာင္ T-9   နဲ႕ နီးပါတယ္၊ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္၊အေအးဆိုင္၊ ထမင္းဆိုင္၊အသုတ္ဆိုင္ စသျဖင့္ ဆိုင္ေပါင္း ၁၀ ဆိုင္ေလာက္ရွိပါတယ္၊ တင္ထြန္းက ပါလာတဲ့ ေကာ္မီတီရဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြနဲ႕ ဦးဗိုလ္ေအးရဲ့ ဝန္ခံခ်က္ကို အမ်ားဖတ္ႏိုင္ေအာင္ ဆိုင္နံရံေတြမွာ လိုက္ကပ္ပါတယ္၊ 

က်ေနာ္က ဆိုင္တန္းရွည္ၾကီးရဲ့ အျပင္ဘက္ အလည္ေခါင္ေလာက္မွာ ရပ္ျပီး "ညီအကို၊ ေမာင္ႏွမမ်ားခင္ဗ်ား၊ က်ေနာ္တို႕ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြပါ၊" လို႕ အားလုံးၾကားႏိုင္ေလာက္တဲ့ အသံနဲ႕ ေအာ္လိုက္ေတာ့ အားလုံးရဲ့ မ်က္လုံးေတြက က်ေနာ္႕ဆီေရာက္ရွိလာပါတယ္၊ က်ေနာ္ ထပ္ေအာ္ပါတယ္၊ အသံေတြလဲ တုန္လို႕ပါ၊ 

"ညီအကို၊ ေမာင္ႏွမမ်ားခင္ဗ်ား၊ မတ္လ ၁၃ရက္ေန႕က က်ေနာ္တို႕ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္မွာျဖစ္ခဲ့တဲ့ အစိုးရရဲ့ အၾကမ္းဘက္မႈအေၾကာင္းရွင္းျပဖို႕ က်ေနာ္တို႕လာခဲ့ပါတယ္၊" အဲဒီလို ေအာ္ျပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ဆိုင္ထဲက စားေသာက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ ဆိုင္ထဲကေန ကမန္းကတန္း ထြက္ေျပးသြားၾကပါေလေရာ၊

က်ေနာ္ဝမ္းနည္းမိပါတယ္၊ အစိုးရရဲ့ တစ္ဘက္သတ္ဝါဒျဖန္႕မႈက အားေကာင္းေနဆဲပဲဆိုတာ နားလည္လိုက္ရပါတယ္၊ ဒါေပမည့္ က်ေနာ္တို႕ စိတ္မေလွ်ာ႕ပါ၊ ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္နားက စားေသာက္ဆိုင္ကို သြားေရာက္ျပီး စည္းရုံးေတာ့ က်ေနာ္တို႕ကို နားလည္မႈေပးတဲ့ ေက်ာင္းသားတခ်ိဳ႕ေတြ႕ရပါတယ္၊ သူတို႕အကူအညီနဲ႕ပဲ ပါလာတဲ့ စာရြက္ေတြကို စာသင္ခန္းေတြရဲ့ အျပင္ဘက္နံရံမွာ လိုက္ကပ္ေနတုံး ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က သတိေပးပါတယ္၊ 

"ေဟ့လူေတြ၊ ေျပးၾကေတာ့၊ ဟိုမွာ ဖမ္းမည့္လူေတြ လာေနျပီ" တဲ့၊ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဆရာလို႕ ယူဆရတဲ့ တိုက္ပံုဝတ္လူၾကီးေတြရယ္၊ ဆရာရုပ္မေပါက္ပဲ လြယ္အိပ္လြယ္၊ ဦးထုပ္ေဆာင္းထားတဲ့ လူတခ်ိဳ႕ရယ္၊ က်ေနာ္တို႕ဆီလာေနတာေတြ႕ရပါတယ္၊ သူတို႕လက္ထဲမွာလဲ က်ေနာ္တို႕ ေရွ႕မွာကပ္ခဲ့တဲ့ စာရြက္ေတြ ဆုပ္ခြါသိမ္းဆည္းလာတာေတြ႕ရပါတယ္၊

 ဒီလိုနဲ႕ လိႈင္နယ္ေျမရဲ့ စာသင္ေဆာင္အၾကိဳအၾကားကေန က်ေနာ္တို႕ ထြက္ေျပးရင္း သမိုင္းဝင္းထဲက စဥ့္ကူေဆာင္ကို ေရာက္ပါတယ္၊ စဥ့္ကူေဆာင္ဟာလဲ စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားကို ထားတဲ့အေဆာင္ပါ၊ အဲဒီအေဆာင္က ေက်ာင္းသားေတြက အမွတ္ ၄၅ ဘတ္စ္ကားၾကီးကို စီးျပီး ေက်ာင္းဝင္းထဲလာ အတန္းတက္ရတာပါ၊ မတ္လ ၁၄ရက္ကထဲက ေက်ာင္းထဲလာလို႕မရေတာ့လို႕ အေျခအေနေတြအဆက္ျပတ္ေနၾကတာ က်ေနာ္တို႕ေရာက္လာမွပဲ အျဖစ္အပ်က္အမွန္ေတြကို သိၾကရျပီး ေဒါသထြက္နာက်ည္းၾကပါတယ္၊ အဲဒီညက စဥ့္ကူေဆာင္မွာပဲ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ့အခန္းမွာ အိပ္လိုက္ပါတယ္၊ အိမ္မျပန္ႏိုင္ေတာ့ပါ၊

မတ္လ ၁၆ရက္ေန႕ မနက္ပိုင္းမွာ က်ေနာ္တို႕ စဥ့္ကူေဆာင္ကေန လိႈင္နယ္ေျမဝင္းထဲ ထပ္မံေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ က်ေနာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္အျပင္ စဥ့္ကူေဆာင္က စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ၅ေယာက္လဲ လိုက္ပါလာပါတယ္၊ အေဆာင္မႉးရုံးခန္းထဲက စာကူးစက္နဲ႕ ေကာ္မီတီေၾကညာခ်က္နဲ႕ ေမာ္ကြန္းထိန္းရဲ့ ဝန္ခံခ်က္ေတြကိုလဲ မိတၱဴေတြအမ်ားၾကီးကူးလာပါေသးတယ္၊ ဒီတစ္ခါ လိႈင္နယ္ေျမထဲေရာက္ေတာ့ အေျခအေနက အေတာ္ေျပာင္းလဲေနပါျပီ၊ က်ေနာ္တို႕က စာေတြလိုက္ကပ္ပါတယ္၊ ဖတ္တဲ့လူေတြ႕ရင္ ကိုယ္တိုင္ရွင္းျပပါတယ္၊ ေက်ာင္းသားေတြက က်ေနာ္တို႕ရွင္းျပခ်က္ကို လက္ခံၾကပါတယ္၊ သူတို႕ကိုယ္တိုင္က အစိုးရရဲ့ ဝါဒျဖန္႕ထုတ္ျပန္ခ်က္ေတြကို အယံုအၾကည္မရွိေတာ့ပါ၊

အစိုးရရဲ့ ထုတ္ျပန္ခ်က္ေတြကလဲ ပိုျပီးဆိုးဝါးလာပါတယ္၊ မတ္လ ၁၅ရက္ညေနက ေက်ာင္းဝင္းထဲဝင္စီးနင္းျပီး ေက်ာင္းသားေတြကိုဖမ္းတာကို ရပ္ကြက္ျပည္သူမ်ားရဲ့ အက်ိဳးစီးပြါးကို ကာကြယ္ဖို႕နဲ႕ ေက်ာင္းပိုင္၊ အမ်ားပိုင္ပစၥည္းမ်ားကို ကာကြယ္ဖို႕ ပါေမာကၡခ်ဳပ္နဲ႕ ျပည္သူမ်ားရဲ့ ေမတၲာရပ္ခံခ်က္အရ ေက်ာင္းသားဆိုးမ်ားကို ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းလိုက္ရပါတယ္ဆိုျပီး ေၾကညာပါတယ္၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ ဘယ္သူကမွ မယံုၾကေတာ့ပါ၊ 

အေနာက္ၾကိဳ႕ကုန္းရပ္ကြက္ထဲက ျပည္သူေတြကအစ ေက်ာင္းသားမ်ားနဲ႕ သူတို႕ရပ္ကြက္လူငယ္ေတြ ရန္ျဖစ္တာကို ဝမ္းနည္းေၾကာင္း၊ တကယ္ေတာ့ ဒီရပ္ကြက္ၾကီးနဲ႕ ေက်ာင္းသားမ်ားဟာ အျပန္အလွန္အမွီျပဳေနၾကတာျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႕ ကိုဘုန္းေမာ္ေသဆုံးရျခင္းဟာ အရပ္သားမ်ားေၾကာင့္မဟုတ္ေၾကာင္း ရွင္းျပေနၾကပါျပီ၊ တစ္ခါ ကိုဘုန္းေမာ္ရဲ့ မိသားစုကို အစိုးရက အေႏွာက္အယွက္ေပးေနတာကိုလဲ လူထုနဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြ သိေနၾကပါျပီ၊

ကိုဘုန္းေမာ္ေသဆုံးေၾကာင္းကို အစိုးရက မိသားစုကို အေၾကာင္းမၾကားပါ၊ သူ႕မိသားစုက မတ္လ ၁၄ရက္ေန႕၊ ေန႕လည္ တစ္နာရီ ေရဒီယိုသတင္းေၾကညာခ်က္မွာပါေတာ့မွ ၾကားသိရတာပါ၊ ကိုဘုန္းေမာ္ရဲ့ အမၾကီး မမာမာအိက သတင္းၾကားၾကားခ်င္း ရန္ကုန္ေဆး႐ံုၾကီး၊ အေရးေပၚ႒ာနကို သြားေရာက္စံုစမ္းပါတယ္၊ အဲဒီက ဆရာဝန္ေတြက ကိုဘုန္းေမာ္ေသဆုံးရတာဟာ ေသနတ္ဒဏ္ရာေၾကာင့္ျဖစ္ေၾကာင္း မမာမာအိကို ေျပာျပလိုက္ပါတယ္၊ ကိုဘုန္းေမာ္ဟာ ေဆးရုံကို မေရာက္ခင္ကထဲက ကြယ္လြန္ျပီးျဖစ္ေၾကာင္းလဲ သိရပါတယ္၊ အဲဒီေနာက္ သူ႕ကို သူ႕ေမာင္ရဲ့ အေလာင္းကို ၾကည့္ခြင့္မေပးပဲ ရဲအရာရွိမ်ားက ၄၇လမ္းက  ရန္ကုန္တိုင္း ရဲတပ္ဖြဲ႕ရုံးကို ေခၚသြားျပီး တရားခံတစ္ေယာက္လို စစ္ေဆးေမးျမန္းပါတယ္၊ မမာမာအိ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အိမ္ေရွ႕မွာ အသုဘအခန္းအနားအတြက္ မဏၰပ္ထိုးထားပါတယ္၊ ရပ္ကြက္က ျပည္သူေတြက ဝိုင္းကူညီၾကတာပါ၊ မိသားစုအေနနဲ႕ ကိုဘုန္းေမာ္ရဲ့ အေလာင္းကို အစိုးရက မိသားစုထံျပန္ေပးလိမ့္မယ္၊ သူတို႕အေနနဲ႕ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ လမ္းခြဲသြားတဲ့ သူတို႕ရဲ့ ရင္ေသြး၊ အကို၊ ေမာင္ေလးကို အနည္းဆုံး သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္စြာ အသုဘခ်ခြင့္ေတာ႕ရလိမ့္မယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ထားၾကတာပါ၊ ဒါေပမည့္ သူတို႕ေမွ်ာ္လင့္သလို ျဖစ္မလာပါ၊

မမာမာအိကို ရပ္ကြက္ေကာင္စီရုံးက ဆင့္ေခၚပါတယ္၊ ေကာင္စီဥကၠ႒က အထက္ကညႊန္ၾကားခ်က္အရဆိုျပီး အိမ္မွာ ဧည့္သည္မ်ားမ်ားလက္မခံဘို႕၊ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ငိုေကြၽးတာမလုပ္ဖို႕၊ ရက္လည္ဆြမ္းေကြၽးကိုလဲ အက်ဥ္းရုံးျပီးလုပ္ဖို႕ ေျပာပါတယ္၊ ရပ္ကြက္ပါတ္ဝန္းက်င္ကိုလဲ စစ္တပ္က သုံးရက္တိုင္ ပိတ္ဆို႕ထားပါတယ္၊ ေထာက္လွမ္းေရးမ်ားက ကိုဘုန္းေမာ္အိမ္ေရွ႕မွာ ေစာင့္ျပီး အိမ္ကိုလာျပီး သတင္းေမးသူ၊ အားေပးသူေတြကို ဓာတ္ပံု႐ိုက္ပါတယ္၊အဲဒီအခ်ိန္မွာ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြကလဲ ရပ္ကြက္ထဲကလူေတြကို ကိုဘုန္းေမာ္အေၾကာင္း စံုစမ္းေမးျမန္းပါတယ္၊ ကိုဘုန္းေမာ္ကို ေက်ာင္းသားဆိုးတစ္ေယာက္အျဖစ္တံဆိပ္တတ္ခ်င္လို႕ပါ၊ ဒါေပမည့္ ကိုဘုန္းေမာ္ရဲ့ ေကာင္းသတင္းေတြပဲ ၾကားရေတာ့ ေထာက္လွမ္းေရးေတြ စိတ္ဆိုးၾကပါတယ္၊

အဲဒီလို အာဏာပိုင္ေတြက ကိုဘုန္းေမာ္ကို သတ္ပစ္တဲ့အျပင္ ကိုဘုန္းေမာ္မိသားစုကို အေႏွာက္အယွက္ေပးေနတဲ့ သတင္းေတြ၊ စက္မႈတကၠသိုလ္ကို ဝင္ေရာက္စီးနင္းျပီး ေက်ာင္းသား ေျခာက္ရာေက်ာ္ကို ဖမ္းဆီးလိုက္တဲ့ သတင္းေတြကို ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွာရွိတဲ့ တကၠသိုလ္၊ ေကာလိပ္မ်ားက ေက်ာင္းသားေတြ သိရွိလာတဲ့အခါမွာ အစိုးရရဲ့ မတရားမႈကို အံတုဖို႕၊ စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားကို ေထာက္ခံအားေပးဖို႕ စည္းရုံးလံႈ႕ေဆာ္မႈေတြ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ (ပင္မ) အပါအဝင္ ေက်ာင္းအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ မတ္လ ၁၅ရက္က စလို႕ ျဖစ္ေပၚခဲ့တာပါ၊ မတ္လ ၁၆ရက္မွာေတာ့ အဲဒီႏိုးၾကားမႈက ပိုျပီးအရွိန္ရလာပါတယ္၊

ေန႕လည္ပိုင္းေလာက္မွာပဲ သတင္းတစ္ခုၾကားရပါတယ္၊ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ (ပင္မ) ကေက်ာင္းသားေတြဟာ ခြပ္ေဒါင္းအလံကို ကိုင္ဆြဲျပီး ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ကို ျပည္လမ္းမၾကီးအတိုင္း ခ်ီတက္လာၾကျပီ ဆိုတဲ့သတင္းပါ၊ လိႈင္နယ္ေျမတစ္ခုလုံး လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္သြားပါတယ္၊ ဘယ္သူမွ စာသင္ခန္းထဲမွာ မရွိၾကေတာ့ပါ၊ 

လိႈင္နယ္ေျမက ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ (ပင္မ) နဲ႕ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ရဲ့ အၾကားမွာတည္ရွိတာပါ၊ ဒါဆို ဒီခ်ီတက္ပြဲမွာ လိႈင္နယ္ေျမက ေက်ာင္းသားေတြလဲ ပါဝင္ၾကမွာေပါ့၊ စည္းရုံးၾက၊ ေစာင့္ဆိုင္းၾက၊ အစိုးရိမ္လြန္ျပီး ျပန္သူျပန္ၾကျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ျပည္လမ္းေပၚ၊ အင္းလ်ားကန္ေရွ႕၊ တံတားျဖဴမွတ္တိုင္နားမွာ စစ္တပ္က လမ္းပိတ္လိုက္လို႕ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ (ပင္မ) ေက်ာင္းသားေတြ ဆက္လက္မခ်ီတက္ႏိုင္ပဲ ပိတ္မိေနတယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းထပ္မံရရွိပါတယ္၊ 

က်ေနာ္တို႕လဲ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ (ပင္မ) ကေက်ာင္းသားေတြ ေရွ႕ဆက္မလာႏိုင္ရင္ လိႈင္နယ္ေျမက ေက်ာင္းသားေတြက သြားေရာက္ပူးေပါင္းၾကမယ္လို႕ လႈံ႕ေဆာ္ျပီး စည္းရုံးလို႕ရသမွ် ေက်ာင္းသားအုပ္ၾကီးနဲ႕ ေက်ာင္းဝင္းထဲက ထြက္ျပီး ျပည္လမ္းေပၚတက္ဖို႕ ၾကိဳးစားရာမွာ စစ္တပ္က ျပည္လမ္းေပၚကေန ပိတ္ဆို႕ထားလိုက္ျပန္ပါတယ္၊
ေရွ႕ဆက္သြားလို႕မရတာမို႕ လိႈင္နယ္ေျမ ေက်ာင္းဝင္းထဲျပန္ဝင္လာၾကျပီး တေျဖးေျဖးနဲ႕ လူစုကြဲသြားၾကျပန္ပါတယ္၊ 

အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ လုံထိန္းရဲအဖြဲ႕ဝင္မ်ားရဲ့ အၾကမ္းဘက္မႈေၾကာင့္ အင္းလ်ားကန္ေဘာင္နဲ႕ ျပည္လမ္းမၾကီးေပၚမွာ ေက်ာင္းသားေတြ ေသြးေျမက်ခဲ့ေၾကာင္း အင္မတန္ေျခာက္ခ်ားတုန္လႈပ္စရာေကာင္းတဲ့ သတင္းဆိုးၾကီးကိုၾကားရပါတယ္၊ တံတားျဖဴလို႕ေခၚေဝၚၾကတဲ့ က်ေနာ္တို႕အျမတ္တႏိုးတန္ဘိုးထားရာ အင္းလ်ားကန္ေဘာင္ေပၚက အျဖဴေရာင္တံတားကေလးဟာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ (ပင္မ) ကေက်ာင္းသားေတြရဲ့ ေသြးေတြနဲ႕ အနီေရာင္ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္၊ ဒီျဖစ္စဥ္မွာ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် မပါဝင္ခဲ့တဲ့အတြက္ အေသးစိတ္မေဖာ္ျပႏိုင္ပါ၊

(၆/င) ေၾကကြဲရေသာ မတ္လေန႕ရက္မ်ား

မတ္လရဲ့ ေၾကကြဲစရာမ်ားက ၁၆ ရက္ေန႕မွာတင္ျပီးဆုံးမသြားပဲ ဆက္ျပီးျဖစ္ေပၚခဲ့ပါတယ္၊ အာဏာပိုင္မ်ားက ကိုဘုန္းေမာ္ရဲ့ မိသားစုကို အေလာင္းကို မတ္လ ၁၇ ရက္ေန႕မွာ ၾကံေတာသုႆန္မွာ မိသားစု၊ မိတ္ေဆြမ်ား စံုစံုလင္လင္နဲ႕ သျဂိဳၤလ္ႏိုင္ဖို႕ အခ်ိန္မီျပန္ေပးမယ္လို႕ ကတိေပးခဲ့ေပမည့္ ကတိမတည္ခဲ့ပါ၊ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ (ပင္မ) က ေက်ာင္းသားေတြကို အင္းလ်ားကန္ေဘာင္နဲ႕ ျပည္လမ္းေပၚမွာ လံုထိန္းရဲေတြက အၾကမ္းဘက္ရက္စက္တဲ့ေန႕၊ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ (လိႈင္နယ္ေျမ)က ေက်ာင္းသားေတြ ေက်ာင္းဝင္းထဲပိတ္မိေနတဲ့ေန႕၊ မတ္လ ၁၆ရက္ မနက္ ၈နာရီခြဲမွာ အာဏာပိုင္ေတြက ကိုဘုန္းေမာ္ရဲ့ ရုပ္အေလာင္းကို တာေမြသုႆန္မွာ မိသားစုဆနၵမပါပဲ မီးသျဂိဳၤလ္လိုက္ပါတယ္၊ မိသားစုကို ကိုဘုန္းေမာ္ရဲ့ အ႐ိုးျပာေတာင္မွ ျပန္မေပးပါ၊

မတ္လ ၁၇ ရက္ေန႕မွာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ (ပင္မ)အပါအဝင္ ေက်ာင္းေတြအားလုံးကို အစိုးရကပိတ္လိုက္ပါတယ္၊ ဒါေပမည့္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ (ပင္မ)ဝင္းထဲမွာ ေက်ာင္းသားေတြ စုေဝးျပီး အစိုးရဆန္႕က်င္ေရးေဟာေျပာပြဲေတြ၊ ေက်ာင္းဝင္းအတြင္းစီတန္းလမ္းေလွ်ာက္ပြဲေတြလုပ္ၾကပါတယ္၊ အစိုးရတပ္ဖြဲ႕ေတြက ေက်ာင္းဝင္းအတြင္း ဝင္ေရာက္စီးနင္းျပီး ေက်ာင္းသား ငါးရာေက်ာ္ကို ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းလိုက္ပါတယ္၊ 

အဲဒီေန႕မွာပဲ အစိုးရက မတ္လ ၁၃ ရက္၊ စက္မႈတကၠသိုလ္မွာ ျဖစ္ပြါးတဲ့ အေရးအခင္းအတြက္ စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးေကာ္မရွင္ဖြဲ႕စည္းေၾကာင္း ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီ အမိန္႕ေၾကာ္ျငာစာ အမွတ္ ၄၅/၈၈ နဲ႕ ထုတ္ျပန္ေၾကျငာပါတယ္၊ အဲဒီေကာ္မရွင္က အျဖစ္အပ်က္ကို စံုစမ္းစစ္ေဆးျပီး အစိုးရထံ ဧျပီလ ၁၇ ရက္ေန႕ေနာက္ဆုံးထား အစီရင္ခံတင္ျပရမယ္လို႕ ဆိုပါတယ္၊ ဒါေပမည့္ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္နဲ႕ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ (ပင္မ) ကေက်ာင္းသားမ်ားအေပၚ အစိုးရ လံုထိန္းရဲမ်ား ရဲ့ အၾကမ္းဘက္သတ္ျဖတ္မႈေတြအေၾကာင္းဟာ လူထုၾကားထဲ ျပန္႕ႏွံ႕သြားခဲ့ပါျပီ၊

မတ္လ ၁၈ရက္ေန႕မွာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕လယ္ လူစည္ကားရာေနရာေတြမွာ ျပည္သူလူထုရဲ့ အစိုးရဆန္႕က်င္ေရး အံုႂကြမႈေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္၊ ေဒါသေပါက္ကြဲေနတဲ့ ျပည္သူေတြက အစိုးရအေဆာက္အအံုေတြ၊ အစိုးရပိုင္ကားေတြ၊ မီးပိြဳင္႕ေတြကို ဖ်က္ဆီးျပီး သူတို႕ရဲ့ မေက်နပ္မႈကို ထုတ္ေဖာ္ျပသခဲ့ပါတယ္၊ လံုထိန္းရဲေတြရဲ့ အၾကမ္းဘက္ျဖိဳခြဲမႈေၾကာင့္ ျပည္သူအမ်ား ထိခိုက္ဒဏ္ရာရျပီး ျပည္သူ ေျခာက္ရာေက်ာ္္ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခံရပါတယ္၊ အဲဒီအထဲက လူ ၇၀ ေက်ာ္ကို ရန္ကုန္တိုင္း ရဲတပ္ဖြဲ႕မႉးရုံးရွိရာ ၄၇ လမ္းကေန အင္းစိန္ေထာင္ကိုပို႕ရာမွာ အခ်ဳပ္ကားတစ္စင္းထဲ ၾကပ္သိပ္ေနေအာင္တြန္းထည့္ျပီးပို႕လို႕ အင္းစိန္ေထာင္ေရာက္ခ်ိန္မွာ လူေပါင္း ၄၀ေက်ာ္အသက္႐ႉၾကပ္ျပီး ေသဆုံးခဲ့ရပါတယ္၊

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရန္ကုန္ေဆးရုံၾကီး၊ ေျမေအာက္ထပ္က Guard Ward လို႕ေခၚတဲ့ အက်ဥ္းသားမ်ားေဆးကုေဆာင္မွာ စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ကိုစိုးႏိုင္ နဲ႕ ကိုျမင့္ဦးတို႕ဟာ ဒဏ္ရာအျပင္းအထန္ရေနတဲ့ၾကားက တရားခံမ်ားလိုပဲ အာဏာပိုင္ေတြက သူတို႕ရဲ့ ေျခေထာက္ကို လူနာကုတင္နဲ႕ တြဲျပီး သံၾကိဳးနဲ႕ ခ်ည္ေႏွာင္ထားပါတယ္၊ ရဲအေစာင့္ေတြခ်ထားျပီး မိသားစုနဲ႕ ေတြ႕ခြင့္မေပးပါ၊ ဆရာဝန္မ်ားက လူနာမ်ားကို ခ်ည္ေႏွာင္ထားတဲ့ သံၾကိဳးမ်ားကို ျဖဳတ္ေပးဖို႕ ေတာင္းဆိုေပမည့္ အာဏာပိုင္မ်ားက ခြင့္မျပဳတဲ့အျပင္ ဆရာဝန္နဲ႕ သူနာျပဳမ်ားကိုလဲ တစ္ေန႕ ႏွစ္ၾကိမ္သာ လူနာနဲ႕ ေတြ႕ခြင့္ေပးပါတယ္၊ဒီလိုနဲ႕ ဒဏ္ရာအျပင္းအထန္ခံစားျပီး ၅၂ရက္အၾကာ ေမလ ၅ရက္ေန႕မွာ ကိုစိုးႏိုင္ ကြယ္လြန္ပါတယ္၊ ကိုျမင့္ဦးကေတာ့ ၆လေလာက္ ေဆးကုရျပီး စက္တင္ဘာလဆန္းမွာ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာပါတယ္၊

(ေအာင္ဒင္ ရဲ့ ေရးသားေနဆဲ “လူတေယာက္ရဲ့ ဘ၀တျခမ္း မွတ္တမ္းတခ်ဳိ႔ ”(မွတ္စုုစာအုုပ္) ထဲကေန ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းျပီး မတ္လ ၁၃၊ အေရးအခင္းမွတ္တမ္းကိုု မိုုးမခမွာ ေကာက္ႏုုတ္ေဖာ္ျပပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ က႑ (၆) သည္မွာ ဆုုံးပါတယ္)

Comments